Dlaczego samouszkodzenia?

Trudno wskazać jedną konkretną przyczynę, w literaturze wymienia się pięć wzajemnie powiązanych grup czynników ryzyka o wymiarze:

1. środowiskowym
   1. Zdarzenia z przeszłości rodziny (przemoc, nadużywanie substancji psychoaktywnych)
   2. Zdarzenia z przeszłości dziecka (zaniedbanie, doświadczenia traumatyczne, brak więzi z opiekunem)
   3. Unieważniające środowisko rodzinne np.: ignorowanie, wyśmiewanie, potępianie  
   4. Obecne problemy np.: konflikty w relacjach, niepowodzenie, nadużycie
2. biologicznym
   1. zaburzenia psychiczne (depresja, zaburzenia lękowe, odżywiania, osobowości)
   2. hipotezy dotyczące niewłaściwej regulacja poziomu skład. biochemicznych w mózgu
3. poznawczy
   1. niska samoocena
   2. negatywne i pesymistyczne myśli, osądy i przekonania
   3. samooskarżania
   4. zniekształcenia poznawcze
   5. niewielkie poczucie sprawstwa
4. afektywny
   1. podatność na częste występowanie silnych i długotrwałych emocji
   2. częste odczuwanie emocje negatywne prowokujące samouszkodzenia np.: lęk, złości, wstyd, smutek
5. behawioralny
   1. niewielkie umiejętności psychospołeczne
   2. bodźce spustowe np.: kłótnie, izolacja

Bibliografia:

Walsh, B.W. (2014). Terapia samouszkodzeń. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego